W końcu lat 30. XX wieku Kolej Elektryczna Łódzka za dostawcę nowego taboru wybrała Towarzystwo Akcyjne Lilpop, Rau i Loewenstein z Warszawy. Nowe wagony zaprojektowano w ścisłej współpracy z biurem konstrukcyjnym producenta.

W latach 1938-39 zamówiono łącznie 34 tramwaje – 24 silnikowych i 10 doczepnych. Dostawy rozpoczęły się w maju 1939 r. Do Łodzi udało się przetransportować 23 wozy. Pozostałe spłonęły w fabryce w wyniku niemieckich nalotów na stolicę.

Lilpopy III, bo takie oznaczenie otrzymały tramwaje, wyróżniały się na tle już eksploatowanych wagonów bardzo nowoczesną sylwetką. Po raz pierwszy zastosowano okna z uchylnymi lufcikami, a na pomostach fabrycznie zamontowano wejściowe drzwi przesuwne. Co ciekawe, drzwi na drugim pomoście pierwotnie nie posiadały zewnętrznej klamki, ponieważ przyjęto założenie, że będą otwierane przez konduktora.

W czasie eksploatacji Lilpopy III nie przeszły większych modernizacji. W okresie okupacji hitlerowskiej zamontowano w nich kierunkowskazy, a pięć doczep przebudowano na wozy silnikowe. W 1971 r. dwa wagony przebudowano na jednokierunkowe, ale ostatecznie całą serię wycofano z ruchu dwa lata później.

Wagon o numerze 153 jest jednym z dwóch zachowanych w Łodzi egzemplarzy. Do eksploatacji trafił latem 1939 roku. Był przydzielony na Tramwajową. W latach 50. miał krótki epizod na Brusie, gdy zajezdnia otrzymała obsługę jednej brygady miejskiej linii 9.

Tramwaj woził pasażerów do 1973 roku. Następnie został przerobiony na pług i otrzymał numer 2015. Zakończenie eksploatacji nastąpiło najpewniej w 1979 roku.

W latach 90. pojazd przeznaczono do remontu. Nadwozie rozmontowano i wypiaskowano. Niestety, prace szybko wstrzymano i do dziś nie wznowiono.